Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Δεν θα υπαρχω

Οταν θα παψω να αναπνεω
τοτε θα δεις τι εχεις χασει
Οταν δεν θα ειμαι διπλα σου να κλαιω
κατι αλλο στην ζωη σου δεν θα υπαρξει


Δεν θα υπαρχω πια μες στη ζωη σου
θα κοιταζω μπροστα δεν μπορω αλλο μαζι σου
Πληγωθηκα πολυ απ την αδιαφορια
με ποναει πολυ η δικη σου αχαριστια
Και αν μετανιωσεις και ψαξεις να με βρεις
να ξερεις θα ειμαι αλλου δεν θα με εκει


Οταν θα παψω να υπαρχω
τοτε εσυ θα ρωτας τι εχω γινει
Οταν την ζωη μου αλλαξω
εσυ θα ρωτας που εχω φυγει

Ο ερωτας

Επιτελους εγινε κατι σημαντικο στην ζωη μου
δινει νοημα στο σωμα και στη ψυχη μου
Ειναι κατι μαγικο που ερχεται και φευγει
οτι σου χαριζει πισω τα ξανα περνει


Ο ερωτας την πορτα της καρδιας ξανα χτυπα
δεν θα ειμαο μονος στην μοναξια αλλο πια
Ενα δακρυ χαρας απ τα ματια μου κυλα
ευχομαι να μην τελειωσει αυτο ποτε ξανα


Επιτελους εγινε κατι σημαντικο στην ζωη μου
αυτες τις στιγμες περιμενω να γεμισω την ψυχη μου
Ευτηχια και χαρα για μια αγαπη που ηρθε ξανα
για εναν ανθρωπο που μαγαπα πραγματικα

Η αγαπη

Δεν εχει η αγαπη λογικη δεν την οριζουν νομοι
ελευθερη εμαθε να ζει να ειναι ανοιχτη οι δρομοι
Δεν εχει η αγαπη λογικη συνορα δεν γνωριζει
δεν την μετραει τιποτα κανεις δεν την κερδιζει


Δεν λογαριαζει την πληγη δεν την χωριζουν πλοια
η αγαπη ηταν η αφορμη για να χαθει η τροια
Παρανομοι οι νομιμοι κανεις δεν την δικαζει
αν ειναι λαθος η σωστη ποτε δεν λογαριαζει


Με τα χαρτια της ανοιχτα παιζει και δεν ελπιζει
τα κερδη της δε τα μετρα ξερει να τα χαριζει
Στα δυχτια της οποιος πιαστει παλεβει να ξεφυγει
μα οταν φευγει μακρια απ την αρχη αρχιζει

Μοναξια

Αλλη μια νυχτα μοναξιας και αποψε δεν περναει
κρεβατι αδιο διπλα μου εικονα που ποναει
Αλλη μια νυχτα μοναξιας με την δικη σου σκεψη
ο ουρανος ειναι βαρυς και εξω ψιλο βρεχει


Μετρω τις σταλες της βροχης μα ο χρονος δεν περναει
η σκεψη πως θα ξαναρθεις ποτε δεν σταματαει
Μετρω τις σταλες της βροχης κοιτω τους λεπτοδεικτες
μετρω την απουσια σου στου ρολογιου τους δεικτες


Αδιο δωματιο μουντο και η μουσικη να παιζει
ποναει η απουσια σου και ο υπνος δεν με περνει
Δεν σταματουν οι σκεψεις μου θολονει το μυαλο μου
μεγαλη ειναι η αγαπη μου για σενανε μωρο μου

Θαλασσα

Ματια ομορφα γαλανα κλαμενα
θυμιζουν θαλασσα γλυκια μυρωδια
πρωσοπο γλυκο τρυφερο σκεπτικο
του ουρανου μου αστρο φωτεινο


Στην μπλε σου θαλασσα να πνιγω
στου ουρανου σου το γαλαζιο να πετω
Τα κοκκινα τριανταφυλα της καρδια σου
την ανοιξη να βρω την χαμενη συντροφια σου


Ο παραδεισος η απεραντι αγγαλια σου
μια μεγαλη κολαση ο ερωτας σου
Το φιλι σου σαν χελιδονι ταξιδευει
η ματια σου πραγματικα με μαγευει

Με την αναμνηση

Κοιταζω το φεγγαρι απ τα ματια ενα δακρυ κυλα
η αποσταση αυτη την καρδια μου πονα
Κοιταζω φωτογραφιες δικες μας παλιες
ξερω οτι δεν θα γινει τιποτα οπως εχθες
Ισως να μην αντεχω αθτον τον χωρισμο
γιατι η δικη μας η αγαπη δεν ειχε περιορισμο


Με την αναμνηση στο μυαλο το θολο θα ζω
μαχαιρια στην καρδια παιθενω πονω
Με την αναμνηση στο δωματιο το σκωτεινο
σκεφτομαι τα ονειρα και παραμειλω
Με την αναμνηση μιας ελπιδας φτωχης
ενα σχεδιο μια\ς ολοκληρης ζωης


Κοιταζω τον ουρανο και εξω παλι βρεχει
με την απουσια σου η καρδια δεν θ αντεξει
Κοιταζω το ταβανι και βλεπω σκιες
φανταζομαι εσενα και ολες τις στιγμες
Ισως να μην αντεχω αυτο το χωρισμο
γιατι η δικη μας η αγαπη δεν ειχε περιορισμο

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Καραβια οι σκεψεις

Μπερδευω τα ονοματα και λεω το δικο σου
δεν διακρινω χρωματα μονο των ματιων σου
Πηγαινω στα αζητητα και ψαχνω τη μορφη σου
σε μερη ακατοικιτα για να βρεθω μαζι σου


Καραβια οι σκεψεις ταξιδευουν στο χρονο
στων ματιων σου την λαμψη αγνοω καθε πονο
Σε πελαγη ονειρου η ζωη περνει αξια
στο βωμο της καρδιας σου εχω γινει θυσια


Η ψυχη σου για μενα ζεστη φυλακη
η φωνη σου στ αφτι μου γλυκια μουσικη
Στο χαδι σου λιωνω ανναμενο κερι
μωρο μου να ξερεις σαγαπω πολυ