Μπερδευω τα ονοματα και λεω το δικο σου
δεν διακρινω χρωματα μονο των ματιων σου
Πηγαινω στα αζητητα και ψαχνω τη μορφη σου
σε μερη ακατοικιτα για να βρεθω μαζι σου
Καραβια οι σκεψεις ταξιδευουν στο χρονο
στων ματιων σου την λαμψη αγνοω καθε πονο
Σε πελαγη ονειρου η ζωη περνει αξια
στο βωμο της καρδιας σου εχω γινει θυσια
Η ψυχη σου για μενα ζεστη φυλακη
η φωνη σου στ αφτι μου γλυκια μουσικη
Στο χαδι σου λιωνω ανναμενο κερι
μωρο μου να ξερεις σαγαπω πολυ
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου